Het online afnemen van een enquête lijkt veel weg te hebben van een schriftelijk onderzoek. De onderzoeker stelt een vragenlijst samen, laat mensen de vragen op een voor hen geschikte tijd invullen, verzamelt de antwoorden, analyseert de antwoorden en schrijft een rapport.

Toch zijn er ook een aantal fundamentele verschillen. In plaats van het versturen van de hele vragenlijst, hoeft nu alleen maar een uitnodiging te worden verzonden. De vragenlijst kan er ook veel ‘gelikter’ uitzien. Het opnemen van beeld- en geluidsfragmenten is niet zo moeilijk en het overslaan van vragen (de routing) verloopt meestal geautomatiseerd.

Vroeger klaagde men nogal eens over een selectieve respons bij online enquêteren: niet iedereen beschikt over internet waardoor bepaalde groepen niet konden worden benaderd. Dat tast de representativiteit aan. Tegenwoordig hebben velen een internetverbinding zodat dit argument minder geldt. Bovendien kan men gebruik maken van panels, zodat de representativiteit beter te waarborgen is. Maar voor ieder onderzoek geldt dat er altijd op representativiteit moet worden gecontroleerd.

Foeke van der Zee heeft een leuk boekje geschreven onder de titel Online Enquêteren. Daarin wordt deze vorm van onderzoek uitvoerig belicht en worden tips gegeven voor het uitvoeren van dergelijk onderzoek.